โดมินีก ลีเวอร์ ช่างภาพ บันทึกวิดีโอที่เผยปฏิสัมพันธ์ที่หาดูได้ยากระหว่างแรกคูนกับมนุษย์ระหว่างออกไปตกปลาเทราต์สายรุ้งในลำธารแอ๊ปเปิ้ลครีก ลีเวอร์ซึ่งมาจากแทนซาเนียและอยู่ระหว่างเดินทางในสหรัฐฯ ได้ยินเสียงร้องแหลมเล็กๆ ดังแว่วมา
“ตอนนั้นเป็นช่วงกลางวัน [ผม] มองก้มมองเท้าของตัวเอง แล้วก็เห็นแรกคูนสามตัววิ่งเข้ามาหา แล้วเริ่มปีนขึ้นมาตามขาผม ผมปล่อยให้พวกมันทำอย่างนั้น” ลีเวอร์เล่าในอีเมล
เขาเล่าต่อว่า จากนั้น พวกมันก็ปีนขึ้นไปที่ไหล่และเริ่มเลียหูเขา ลีเวอร์คิดในตอนนั้นว่า พวกมันอาจสูญเสียแม่ไป จากนั้น นักตกปลาอีกคนก็มาเห็นเข้า และเอาปลาตายที่เขาพบข้างลำธารมาเลี้ยงพวกมัน
สองวันต่อมา ลีเวอร์กลับไปที่ลำธารนั้นอีกครั้งและพบว่า ชายคนที่เอาปลาเลี้ยงลูกแรกคูนสร้างรังเล็กๆให้พวกมัน หลังพบว่าพวกมันน่าจะเสียแม่ไป เขากลับมาคอยดูพวกมันทุกวัน
“ตั้งแต่นั้น ผมก็ติดกับเขาอยู่เรื่อยๆ เขาบอกผมว่า พวกมันสบายดี และเริ่มช่วยเหลือตัวเองได้มากขึ้นเรื่อยๆ และใช้เวลาอยู่กับคนน้อยลงเช่นกัน ซึ่งเป็นสัญญาณที่ดีครับ” ลีเวอร์บอก
แรกคูนพบเห็นได้ในพื้นที่ส่วนใหญ่ของทวีปอเมริกาเหนือ โดยอาศัยอยู่ตั้งแต่ในย่านชานเมืองไปจนถึงชนบทพวกที่อาศัยหรือป้วนเปี้ยนอยู่ตามชานเมืองและสวนสาธารณะมักคุ้นเคยกับมนุษย์ แต่การที่พวกมันปีนป่ายตามเนื้อตัวของคนก็ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยๆ
“พฤติกรรมของพวกมันขณะปีนป่ายอยู่บนเนื้อตัวของชายคนนั้นไม่ใช่เรื่องผิดปกติ แต่ที่พวกมันเลือกเขานี่สิน่าสนใจ” ซูซาน แมกโดนัลด์ อาจารย์จากมหาวิทยาลัยยอร์กและนักสำรวจของเนชั่นแนลจีโอกราฟฟิก ผู้ศึกษาพฤติกรรมของแรกคูน บอก เธอพอจะเดาคำตอบได้ข้อหนึ่งที่ทำให้พวกมันสนใจเขาเป็นพิเศษ
“คุณลองดูสิ เขาไว้หนวดไว้เคราเหมือนแรกคูนไหมล่ะ” เธอบอกกลั้วหัวเราะ
“พวกมันมีเหตุผลที่วิวัฒน์ใบหน้าเหมือนใส่หน้ากากขึ้นมาก็เพื่อให้สามารถจดจำซึ่งกันและกันได้ ชายคนนั้นตัวใหญ่ มีขนตามตัวและไว้หนวดเครา เผลอๆอาจจะมีปลาด้วย” แมกโดนัลด์ บอก
แมกโดนัลด์เสริมว่า พฤติกรรมของพวกมันบ่งชี้ว่า พวกมันน่าจะกำพร้า พอไม่มีแม่ พวกมันก็พร้อมรับใครก็ได้ แล้วพวกมันก็ชอบปีนป่ายตามตัวผู้คน”
ขณะที่แรกคูนวัยเยาว์ทั่วไปจะอยู่กับแม่ตลอดช่วงฤดูร้อน แมกโดนัลด์ตั้งข้อสังเกตว่า แรกคูนสามตัวนี้น่าจะหย่านมแล้ว พวกมันจึงน่าจะเอาตัวรอดได้
เจ้าแรกคูนสามตัวนี้อาจดูเหมือนเพื่อนผู้น่ารักน่าชัง แต่แมกโดนัลด์เตือนว่า เราไม่ควรนำแรกคูนมาเป็นสัตว์เลี้ยง
“พอพ้นช่วงวัยเด็กนี้ไป พวกมันจะทำลายล้างบ้านคุณ”เธอแนะนำว่า ใครก็ตามที่คิดว่าพบลูกแรกคูนกำพร้า สามารถสร้างรังให้พวกมัน และติดตามดูสักสองสามวันต่อเมื่อแน่ใจแล้วเท่านั้นว่า แม่ของพวกมันไม่ได้อยู่แถวนั้น คุณก็สามารถนำลูกแรกคูนเหล่านั้นไปยังศูนย์ดูแลสัตว์ป่า
แม่แรกคูนจะตามหาลูกๆที่เผอิญตกจากรังหรือพลัดหลงอย่างไม่ลดละ จำไว้เสมอว่า แรกกคูนอาจเป็นพาหะของโรคพิษสุนัขบ้าและโรคอื่นๆ ดังนั้นจึงควรมีปฏิสัมพันธ์กับพวกมันอย่างระมัดระวัง
เรื่อง ซาราห์ กิบเบนส์
อ่านเพิ่มเติม : ไขข้อเท็จจริง แน่ใจได้อย่างไรว่าสุนัขจะไม่กินคุณ หากคุณบังเอิญตาย?, จากหมาป่าสู่หมาบ้าน: กว่าจะมาเป็นเพื่อนรักแสนรู้ของมนุษย์