ซาราห์ ยาร์โบโรห์ (Sarah Yarborough) นักระบาดวิทยาจากแผนกเวชศาสตร์ครอบครัวแห่งมหาวิทยาลัยวอชิงตัน สหรัฐอเมริกา และเพื่อนร่วมงานได้ศึกษาข้อมูลสุนัขกว่า 15,000 ตัว เพื่อศึกษาว่าสุนัขนั้นมีโอกาสเป็นโรคสมองเสื่อมหรือไม่เมื่อพวกมันแก่ตัวลง ผลลัพธ์ที่ได้แสดงให้เห็นว่าความเสี่ยงนั้นเพิ่มขึ้นทุก ๆ ครึ่งปีในชีวิตของสุนัข
“สุนัขมีโรคที่เกี่ยวข้องกับอายุหลายอย่างเช่นเดียวกับเรา” ยาร์โบโรห์กล่าว การสูญเสียความทรงจำและการลดลงของความรู้ความเข้าใจนั้นเป็นเรื่องปกติที่เกิดขึ้นได้สำหรับสุนัขสูงอายุเช่นเดียวกับมนุษย์ กระนั้นก็อาจเกิดกรณีร้ายแรงได้เช่นกัน นักวิทยาศาสตร์เรียกกรณีเหล่านั้นว่า “Canine Cognitive Dysfunction” หรือเรียกสั้น ๆ ว่า CCD ซึ่งหมายถึงรูปแบบการนอนที่ไม่เป็นเวลา การสูญเสียการรับรู้เชิงพื้นที่ และรูปแบบใหม่ของพฤติกรรมทางสังคมที่ไม่ปกติ
ข้อมูลจากสุนัขกว่า 15,000 ตัวที่รวบรวมตัวแปรมากมายไม่ว่าจะเป็นอายุ สายพันธุ์ ขนาด รูปร่าง ลักษณะนิสัย หรือระดับกิจกรรมที่มีปฏิสัมพันธ์อยู่ ตั้งแต่ชิวาวาตัวเล็กไปจนถึงเกรทเดนตัวใหญ่ พวกเขาระบุว่าโอกาสของการเกิดกรณี CCD เพิ่มขึ้นทุกครึ่งปีในแต่ละปีของชีวิตสุนัข และโดยเฉพาะอย่างยิ่งสุนัขที่ไม่มีปฏิสัมพันธ์น้อยกับเจ้าของหรือแทบไม่มีเลยนั้นมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นอีกเกือบ 6.5 เท่า อย่างไรก็ดี ทีมวิจัยระบุว่าการเชื่อมโยงระหว่างความสัมพันธ์และการเกิดโรคนั้นต้องมีการศึกษาข้อมูลเพิ่มเติม
“เมื่อสุนัขสองตัวมีสถานะการทำหมัน ปัญหาสุขภาพ ประเภทสายพันธุ์ และระดับกิจกรรมเหมือนกัน ความเสี่ยงของการเกิด CCD จะสูงขึ้นกว่าร้อยละ 52 ในสุนัขที่แก่กกว่า” ยาร์โบโรห์ระบุ เธอเสริมว่า “การได้รับความเข้าใจที่ดีขึ้นว่าโรคเหล่านี้แสดงออกในประชากรสุนัขของเราอย่างไร อาจทำให้เรามีเงื่อนงำที่จะอธิบายการเกิดขึ้นของโรคในมนุษย์ เช่นสภาวะสมองเสื่อมได้ดีขึ้น”
อย่างไรก็ตามยังคงมีข่าวดีสำหรับทั้งเจ้าของสุนัขและตัวสุนัขเองก็คือ กรณี CCD นั้นค่อนข้างหายาก กล่าวคือ มีสุนัขเพียงร้อยละ 1.4 ในการศึกษานี้แสดงอาการของโรค แต่กระนั้นสถิติได้บ่งบอกอย่างชัดเจนว่า เมื่อถึงจุดหนึ่ง การลดลงของความรู้ความเข้าใจในสุนัขจะกลายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ “เราพบว่าเมื่ออายุได้ถึง 15 ปี เราไม่เห็นสุนัขที่ปกติเลย” นาตาชา โอลบี (Natasha Olby) นักวิทยาศาสตร์ด้านคลินิกและสัตวแพทย์จากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐนอร์ธแคโรไลนากล่าว
อาจเป็นเพราะเจ้าของสัตว์เลี้ยงส่วนใหญ่มองว่าภาวะสมองเสื่อมเป็นสัญญาณปกติของความชรา และถ้าสุนัขไม่สร้างปัญหาเช่นการกัดผู้อื่น เจ้าของก็ไม่แสวงหาการรักษา อีกทั้งภาวะนี้ค่อนข้างวินิจฉัยได้อย่างหากอาศัยเพียงอาการเดียว แต่กระนั้นการตระหนักถึง CCD อาจช่วยให้เจ้าของสัตว์เลี้ยงรู้จักมันได้เร็วขึ้นและชะลอการลุกลามได้
“ในมนุษย์ มีหลักฐานมากมายที่แสดงว่าการเคลื่อนไหวอยู่เป็นประจำและการออกกำลังการจะช่วยชะลอภาวะสมองเสื่อม และอาจช่วยย้อนกลับได้เล็กน้อยในช่วงแรก ๆ” โอลบีกล่าว ความรู้นี้จะช่วยทั้งมนุษย์และสุนัข “ฉันเชื่ออย่างแน่นอนว่าความผิดปกตินี้ในสุนัขสามารถเป็นแบบอย่างสำหรับการศึกษาเกี่ยวกับโรคอัลไซเมอร์ในมนุษย์ได้” แอนเดรีย วาย. ทู (Andrea Y. Tu) ผู้อำนวยการด้านการแพทย์ของ Behavior Vets of New York กล่าว
โอลบีกล่าวว่า “พวกเขา (สุนัข) ยังอาศัยอยู่กับเจ้าของของพวกเขา ในสภาพแวดล้อมเดียวกัน มักจะกินอาหารคล้าย ๆ กัน นอนบนเตียงเดียวกัน หรือออกกำลังกายในเวลาเดียวกัน ดังนั้นเราจึงมีวิธีพิเศษในการทำความเข้าใจสิ่งเหล่านี้ซึ่งมักจะละเอียดอ่อนมาก ฉันตื่นเต้นกับสิ่งเหล่านี้”
แต่ในตอนนี้ หากสุนัขของคุณยังคงร่าเริงและแจ่มใส ก็ไม่มีอะไรต้องกังวล สิ่งสำคัญคือการได้ใช้เวลาร่วมกัน ออกไปเดินเล่นและสนุกกับพวกเขา ดูแลกันและกันพร้อมมอบความรัก เพราะพวกเขาคือหนึ่งในเพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์
ที่มา
https://www.nationalgeographic.com/animals/article/dogs-risk-of-dementia-increases-with-age