ราชินีฮันนี่บี หรือ ผึ้งน้ำหวาน หากไม่มีอะไรผิดพลาดจะมีอายุขัยราว 2 – 3 ปี แต่ในสหรัฐอเมริกา อายุขัยของผึ้งน้ำหวานลดหายไปมากกว่าครึ่งหนึ่ง ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา บรรดานักวิจัยพยายามหาว่าสาเหตุของปรากฏการณ์นี้คืออะไรมีคำถามมากมายรายรอบปริศนาการตายของผึ้งน้ำหวาน ปรากฏการณ์ดังกล่าวนี้เชื่อมโยงตั้งแต่ การก่อตั้งโรงงานอุตสาหกรรมไปจนถึงปรสิต, ยาฆ่าแมลง และการสูญเสียถิ่นที่อยู่
นอกเหนือจากการผลิตสารให้ความหวานอันอร่อยเลิศรสแล้ว ผึ้งน้ำหวานเหล่านี้ ซึ่งไม่ได้มีถิ่นกำเนิดในอเมริกายังมีบทบาทที่สำคัญในการเกษตรอีกด้วย: พวกมันช่วยผสมเกสรดอกไม้ตั้งแต่ต้นแอปเปิ้ลไปจนถึงอัลมอนต์ มีเกษตรกรมากมายต้องได้รับผลกระทบจากการหายตัวไปของผึ้งน้ำหวาน ในประเทศที่ 90% ของนักเลี้ยงผึ้งเลี้ยงเป็นแค่งานอดิเรก นี่คือผลกระทบขนาดใหญ่รายงานจาก เดวิด ทาร์พีย์ นักกีฏวิทยาจากมหาวิทยาลัยนอร์ทแคโลไรนา
การล่มสลายของอาณานิคมผึ้งจะส่งผลต่อการผลิตอาหาร ดังนั้นนักวิทยาศาสตร์พยายามมองหาทางเลือกอื่น ผึ้งน้ำหวานในสหรัฐอเมริกาทุกวันนี้ เป็นมรดกตกทอดมาจากชาวอิตาเลียน และมีความเสี่ยงต่อการติดโรคในแมลงที่เรียกว่า varroa mite แต่สำหรับผึ้งสายพันธุ์รัสเซียมีความทนทานต่อโรคมากกว่า รวมทั้งผู้เลี้ยงผึ้งเป็นงานอดิเรกในสวนหลังบ้านก็ประสบความสำเร็จในการเพาะพันธุ์มาแล้ว อย่างไรก็ตามปัญหาอยู่ที่ ผึ้งสายพันธุ์รัสเซียผลิตน้ำผึ้งไม่ได้ปริมาณมากเท่ากับผึ้งน้ำหวานสายพันธุ์อิตาลี รวมถึงประสิทธิภาพในการผสมเกสรของพวกมันตามฟาร์มขนาดใหญ่ ยังได้ไม่เทียบเท่า
แซม ดรอเอดจ์ นักสำรวจธรณีวิทยาของสหรัฐเสนอทางเลือกใหม่ในการใช้ผึ้งป่าสายพันธุ์อเมริกาเหนือ ที่ขึ้นชื่อว่ามีประสิทธิภาพในการผสมเกสรได้ดีเยี่ยม มีโอกาสต่อยน้อย และมีขนาดเพียงเมล็ดข้าวเมล็ดใหญ่เท่านั้น อย่างไรก็ตามข้อเสียก็คือพวกมันไม่ผลิตน้ำผึ้ง ซึ่งดรอเอดจ์กล่าวว่า “เราสามารถนำเข้าน้ำผึ้งจากประเทศอื่นทดแทนได้”
เรื่อง แคทเธอรีน ซักเคอร์มัน
อ่านเพิ่มเติม