เมื่อช่างภาพขอให้ผู้คนที่เขาพบเจอเปิด ตู้ยา ประจำบ้านให้ดู
สิ่งที่เห็นอาจไม่ได้มีเพียงแค่หยูกยา
เรื่อง แดเนียล สโตน
ภาพถ่าย กาบรีแอล กาลิมเบอร์ตี
เมื่อใดก็ตามที่ช่างภาพ กาบรีแอล กาลิมเบอร์ตี พบเจอผู้คนในที่ต่างๆ ระหว่างเดินทาง เขาจะถามคำถามเดิมว่า ผมขอดูตู้ยาของคุณได้ไหมว่าข้างในมีอะไร? หลายคนเขินอาย บางคนภูมิใจนำเสนอ “ยาเผยให้เห็นว่าผู้คนเหล่านั้นเป็นใคร” กาลิมเบอร์ตีบอกและเสริมว่า “แล้วยังมีความปรารถนา ความต้องการ และโรคภัยไข้เจ็บของพวกเขา เป็นอะไรที่ใกล้ชิดกับผู้คนมากครับ”
ยาบอกอะไรเกี่ยวกับเราได้บ้าง อย่างหนึ่งก็คือความมั่งคั่งของเรา ตู้ยาในประเทศพัฒนาแล้วมักอัดแน่นไปด้วยยาสารพัด ขณะที่คนในประเทศเจริญน้อยกว่ามักมียาสะสมอยู่บ้างหรือไม่ก็ไม่มีเลย หญิงชาวเฮติคนหนึ่งไม่มียาในบ้านเลยสักเม็ดเดียว ถ้าป่วย ฉันจะซื้อยาจากพ่อค้าข้างถนนค่ะ” เธอว่า
การเก็บภาพชุด “ยาประจำบ้าน” (Home Pharma) นี้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการ “ยาแห่งความสุข” (Happy Pills) ซึ่งกาลิมเบอร์ตีกับเพื่อนร่วมงานอีกสามคน มุ่งบันทึกการแสวงหาความสุขอันไม่มีที่สิ้นสุดของมนุษย์ผ่านการใช้สารเคมี ผู้คนกินยาเพื่อให้แข็งแรงขึ้น หลับได้มากขึ้น (หรือน้อยลงในบางครั้ง) ชะลอความชรา เพิ่มพลังทางเพศ ช่วยให้ตั้งครรภ์ หรือเพื่อป้องกันการตั้งครรภ์ เหตุผลที่ผู้คนซื้อยาและกักตุนยานั้นมีมากมายพอกัน เพราะยามีราคาถูก หรือเพราะการรักษาที่ก้าวหน้ากว่ามีราคาแพง เพราะพวกเรากังวลกับความไม่พร้อมของตัวเอง หรือเป็นเพราะเราได้รับการจ่ายยาและไม่รู้ว่าจะจัดการกับยาที่เหลืออย่างไร
เมื่อพินิจความหลากหลายในตู้ยาเหล่านั้น เราจะเริ่มเห็นวัฒนธรรมเป็นรูปเป็นร่างขึ้น ในปารีสและนิวยอร์ก กาลิมเบอร์ตีเห็นยาต้านซึมเศร้าและยาคลายกังวลมากมาย คนอินเดียมักเลือกยาที่มีฉลากเป็นภาษาท้องถิ่นโดยไม่คำนึงถึงคุณภาพหรือความแรงของยา ตู้ยาของชาวแอฟริกันมียาที่มาจากจีน และมักไม่มีฉลากกำกับ แต่เรื่องหนึ่งที่ผู้คนที่ถูกถ่ายภาพมีเหมือนกันคือ พวกเขาไม่ป่วยเลยสักคน
อ่านเพิ่มเติม
