ชุดสีในขวดโหลเหล่านี้เป็นการเรียงแถวของสีนํ้าตาล ทั้งดินเหนียวสีแดงอันอุดมที่พบทั่วรัฐแอละแบมา ดินดีสีดำจากตอนกลางของรัฐแอละแบมาและทางตะวันออกเฉียงเหนือของรัฐมิสซิสซิปปี และดินทรายตามแนวชายฝั่งทางตอนใต้ของสหรัฐฯ “ดินเป็นสื่อกลางที่ทรงพลังจริง ๆ ในการพูดถึงประวัติศาสตร์เรื่องนี้ครับ” ไบรอัน สตีเวนสัน บอกฉัน ขณะเราเดินผ่านขวดโหลเหล่านั้น
“ในหลาย ๆ ด้าน หยาดเหงื่อของผู้คนที่ตกเป็นทาสฝังอยู่ในดินนี้ เลือดของเหยื่อการลงประชาทัณฑ์อยู่ในดินนี้ นํ้าตาของคนที่ถูกแบ่งแยกและดูหมิ่นในช่วงเหยียดผิวก็อยู่ในดินนี้ครับ”ดินในขวดโหลเหล่านี้เป็นตัวแทนของชีวิตชาวอเมริกันนับไม่ถ้วนที่ไม่เคยมีการฝังศพอย่างเหมาะสม ผู้ที่ต้องพบกับความตายอันเหี้ยมโหดสุดจะพรรณนาสำหรับ “คดีอุกฉกรรจ์” อย่างการโต้เถียงกับชายผิวขาว นี่คือเหยื่อที่ได้รับเกียรติในฐานะส่วนหนึ่งของพิพิธภัณฑ์มรดกและอนุสรณ์สถานแห่งใหม่ของโครงการริเริ่มด้านความยุติธรรมที่เท่าเทียม หรืออีเจไอ ในเมืองมอนต์กอเมอรี รัฐแอละแบมา
สตีเวนสันเป็นผู้ก่อตั้งอีเจไอ (EJI: Equal Justice Initiative) เขาให้ความสำคัญกับงานนี้เพื่อแสวงหาความยุติธรรมให้กับผู้ที่ด้อยโอกาส เสียเปรียบ และถูกทารุณกรรม ในหมู่พวกเราอนุสรณ์สถานสำหรับเหยื่อการลงประชาทัณฑ์แห่งใหม่จะเปิดให้เข้าชมในฤดูใบไม้ผลิปีนี้ พร้อมกับพิพิธภัณฑ์ที่จะตามรอยประสบการณ์สยองของชาวอเมริกัน เชื้อสายแอฟริกัน ตั้งแต่การเป็นทาสจนถึงการกักขังหมู่ นิทรรศการหนึ่งจะจัดแสดงขวดโหลเกือบ 300 ใบซึ่งใส่ดินจากสถานที่ที่มีการลงประชาทัณฑ์ทั่วทั้งภาคใต้ปีที่แล้วฉันได้ชมพิพิธภัณฑ์ก่อนเปิดให้เข้าชม ฉันเดินเข้าไปในห้องและเห็นแถว11 แถวที่วางขวดโหลใส่ดินจำนวนหลายใบแต่ละใบมีชื่อของคนที่ถูกลงประชาทัณฑ์ส่วนใหญ่มาจากรัฐแอละแบมา ทั้งชายหญิง และเด็ก
ฉันรับรู้เรื่องราวของเอลิซาเบท ลอว์เรนซ์ ครูในเมืองเบอร์มิงแฮม ซึ่งดุว่าเด็กผิวขาวกลุ่มหนึ่งที่ขว้างก้อนหินใส่เธอ เด็กพวกนั้นไปฟ้องพ่อแม่ ฝูงชนมาที่บ้านเธอ ฆ่าเธอและเผาบ้านเธอ ฉันรับรู้เรื่องราวของทอมัส ไมล์ส ซีเนียร์ จากรัฐลุยเซียนา ชายผิวดำผู้ถูกกล่าวหาว่าเขียนจดหมายหาหญิงผิวขาว หลังจากผู้พิพากษาปล่อยตัวเขา เขาก็ถูกฝูงชนที่อยู่นอกห้องพิจารณาคดีลักพาตัว และพาไปยังต้นไม้ที่ซึ่งเขาถูกทุบตี ถูกแทง ถูกยิง และถูกแขวนคอ
ฉันรับรู้เรื่องราวของเมมี ซึ่งใช้ชีวิตวัยเด็กในรัฐมิสซิสซิปปีตอนที่พ่อของเธอและเพื่อนของเขาถูกคุกคามจากการลงประชาทัณฑ์ครอบครัวของเมมีหลบหนีไป ส่วนเพื่อนของพ่อเธอยังอยู่และถูกแขวนคอ เมมีไม่ได้เอ่ยชื่อรัฐนี้อีกเลยจนกระทั่งเธอหวนกลับมาหลังจากผ่านไปหลายสิบปีเพื่อเก็บดินจากสถานที่ที่มีการลงประชาทัณฑ์สำหรับขวดโหลที่ระลึกถึงเพื่อนของพ่อเธอ ในชั่วขณะนั้น “ฉันรู้สึกเหมือนได้ปลดเปลื้องภาระลงค่ะ” เมมี เคิร์กแลนด์ บอก เธอมีอายุ 107 ปีลูกหลานบางคนเดินทางไกลมากเพื่อการพักแรมอันน่าเศร้าในสถานที่ที่ร่างบรรพบุรุษของพวกเขาถูกผืนดินกลืนกินเมื่อนานมาแล้ว
อีเจไอบันทึกเรื่องราวของผู้คนกว่า 4,400 คนที่ถูกลงประชาทัณฑ์ใน 35 รัฐ ส่วนใหญ่อยู่ในจอร์เจีย ลุยเซียนา และมิสซิสซิปปี ในระหว่างปี 1877 ถึง 1950 สตีเวนสันมองดูขวดโหลเหล่านั้น “เราปลูกอะไรบางอย่างด้วยดินนี้ได้ครับ” เขาบอกฉัน “เราสามารถสร้างบางอย่างด้วยสิ่งนี้ซึ่งจะมีความหมายใหม่” นั่นเพราะว่าขณะที่ดินอาจล้อมรอบตัวเราเมื่อตายแล้ว มันก็ยังเป็นที่ซึ่งใช้เพาะปลูกเมล็ดพันธุ์แห่งความหวังสำหรับการเริ่มต้นครั้งใหม่
เรื่อง เคที คูริก
อ่านเพิ่มเติม