กวางดาวซิก้า กวางที่มีรูปลักษณ์งดงาม กับความพิเศษอย่างจุดบนลำตัวที่เปลี่ยนไปตามฤดูกาล เคยเกือบจะสูญพันธุ์ แต่ปัจจุบันประชากรเพิ่มมากขึ้นในประเทศญี่ปุ่น
กวางซิก้า หรือ กวางซีกา (Sika deer) คือกวางที่มีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออก แต่ต่อมาถูกนำเข้าไปเลี้ยงในหลายพื้นที่บนโลก อดีตพบในตอนใต้ทางภาคเหนือของประเทศเวียดนาม รวมถึงพบใน จีน ญี่ปุ่น เกาหลี ไต้หวัน ไปจนถึงทางเหนือของเขตสหพันธ์ตะวันออกไกลของรัสเซีย (ไซบีเรีย)
สถานะของ กวางซิก้า ปัจจุบันเกือบจะสูญพันธุ์แล้วในทุกพื้นที่ของโลก ยกเว้นในประเทศญี่ปุ่นที่ยังมีประชากรหนาแน่น โดยตามความเชื่อของชาวญี่ปุ่น ยกย่องว่า กวางซิก้า เป็นสัตว์ที่รับใช้เทพเจ้า ซึ่งในจังหวัดนารา โดยเฉพาะบริเวณใกล้วัดโทได จะมีกวางซิก้าอาศัยอยู่ที่นี่อย่างหนาแน่น แถมยังใช้ชีวิตอย่างเสรีปะปนกับผู้คนทั่วไป จนกลายเป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมของญี่ปุ่น
ลักษณะทั่วไปของกวางซิก้า
กวางซิก้า มีชื่อมาจากภาษาญี่ปุ่น แปลว่า กวาง มีขนาดปานกลาง ความสูงจรดหัวไหล่ประมาณ 50–95 เซนติเมตร หนักประมาณ 30–70 กิโลกรัม มีขนตามลำตัวสีน้ำตาลส้ม มีจุดสีขาวกระจายอยู่ทั่วไป หางสั้นมีสีน้ำตาลอ่อน ก้นมีสีขาว สีขนบริเวณด้านบนและด้านข้าง ลำตัวอาจมีสีที่เข้มกว่าสีขนบริเวณท้องและด้านในของขา
ทั้งนี้ กวางซิก้า ตัวผู้หรือเพศผู้ จะมีขนาดใหญ่กว่าเพศเมีย 8.7% และมีเขาที่มีกิ่งก้านแผ่อแอกมาเพียงข้างละ 4 ก้าน ซึ่งตัวเมียไม่มีเขา โดยกวางเพศผู้มีการผลัดเขาทิ้งทุกปี
กวางซิก้า อาศัยอยู่เป็นฝูงใหญ่ในป่าเบญจพรรณ หรือทุ่งหญ้า และในฝูงมักประกอบไปด้วยเพศเมียเป็นส่วนใหญ่ โดยหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้กวางชนิดนี้อยู่ในสถานะภาพทางการอนุรักษ์ เพราะเคยถูกล่าเพื่อเอาเขา และยุคหนึ่งมีการนำมาเลี้ยงในปศุสัตว์ เพื่อผลิตเขากวางอ่อนเอาไปในใช้ในทางการแพทย์แผนจีน รวมถึงแปรรูปในอุตสาหกรรมต่างๆ
กวางดาวซิก้า กวางที่สวยที่สุดในโลก
กวางซิก้า หรือ กวางดาวซิก้า ได้รับการยกย่องว่าเป็นกวางที่สวยที่สุดสายพันธุ์ที่สวยที่สุด เนื่องจากกวางหลายชนิดจะถูกวัดความสวยจากเขาของมัน แต่กวางซิก้ามีความพิเศษคือ ทั้งตัวผู้ที่มีเขาและตัวเมียที่ไม่มีเขา ต่างก็มีความงดงามไม่แพ้กัน
เขาของกวางซิก้าแม้จะมีขนาดไม่ยาวมากเมื่อเทียบกับสายพันธุ์ในยุโรปหรืออเมริกา แต่เขาของกวางซิก้าก็มีความยาวระดับสวยงามแบบพอดีอยู่บนหัว ลักษณะเป็นกิ่งโค้ง น่าเกรงขาม
จุดเด่นของ กวางซิก้า มีทั้งมีขนที่เป็นเอกลักษณ์ สามารถเปลี่ยนไปตามฤดูกาล ตั้งแต่สีน้ำตาลแดงในฤดูร้อนไปจนถึงสีน้ำตาลเทาเข้มในฤดูหนาว นอกจากนี้ยังมีจุดสีขาวที่โดดเด่นด้านหลังและด้านข้าง
พฤติกรรมทั่วไปของกวางซิก้า
กวางซิก้ามีความสามารถในการปรับตัว สามารถเจริญเติบโตได้ในแหล่งที่อยู่อาศัยต่างๆ ตั้งแต่ป่าไม้ไปจนถึงที่ลุ่ม แถมยังว่ายน้ำได้ดี จึงมักพบกับฝูงกวางซิก้าได้บริเวณใกล้แหล่งน้ำ
ตามปกติกวางซิก้าจะปรากฏตัวในช่วงเช้าและพลบคํ่า ค่อนข้างรักสงบ ไม่ก้าวร้าว ขี้ตกใจ ด้วยกำลังขาที่แข็งแรงทำให้มันวิ่งเร็ว และมีแรงกระโดดที่สูง ด้านการเปล่งเสียง พวกมันมีเสียงร้องที่หลากหลายไว้ใช้ในการสื่อสารกับฝูง มักร้องเสียงดังโดยเฉพาะช่วงฤดูผสมพันธุ์
สำหรับเรื่องอาหาร กวางซิก้าสามารถกินพืชได้ทุกส่วนของลำต้น และผล ชอบกินส่วนใบ ซึ่งในการผสมพันธุ์กวางซิก้าที่โตเต็มวัยจะผสมพันธุ์ปีละ 1 ครั้ง ช่วงเดือนกันยายนกับตุลาคม แต่ปัญหาคือกวางซิก้าบางตัวยอมที่จะผสมพันธุ์กับกวางสายพันธุ์อื่น ทำให้ส่งผลต่อปัญหาทางพันธุกรรมและความพยายามในการอนุรักษ์กวางซิก้าของนักอนุรักษ์
แน่นอนว่า กวางซิก้า เป็นหนึ่งในสายพันธุ์ที่น่าหลงใหล ทว่าในอนาคตก็ต้องเผชิญกับความท้าทายไม่ต่างจากสัตว์ชนิดอื่น ซึ่งในประเทศไทยเองก็มีกวางชนิดนี้เลี้ยงอยู่ในหลายฟาร์ม และมีให้ชมในสวนสัตว์ใหญ่ๆ ทั่วประเทศ
สืบค้นและเรียบเรียง สิทธิโชติ สุภาวรรณ์
ข้อมูลอ้างอิง
ภาพจาก YOSHIKI FUJIWARA, NATIONAL GEOGRAPHIC YOUR SHOT และ ANGIE SIN, YOUR SHOT
