เรื่อง ฮันน่า หลาง
สัตว์ที่เชื่องช้าอย่างสลอธ หรือเต่า ขึ้นชื่อเรื่องความเฉื่อยชา แม้กระทั่งต่อให้พวกมันวิ่งแล้วก็ตาม ก็ยังเร็วไม่เท่าการเดินเล่นของสัตว์ตัวอื่น ในบรรดาสัตว์ที่มีความเร็วต่ำเหล่านี้ หลายชนิดวิวัฒนาการปรับตัวให้เอาตัวรอดจากนักล่าได้ เต่าปกป้องตัวเองในกระดองแข็งที่ทำหน้าที่เหมือนโล่ห์คุ้มกัน ส่วนหอยทากเองก็ผลิตเมือกน่าขยะแขยงที่ไม่มีนักล่าตัวใดอยากจะจับมันรับประทานเป็นมื้อเย็น
ด้านสัตว์ทะเลที่เชื่องช้าก็ใช้ยุทธวิธีแบบเดียวกัน พะยูน สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมตุ้ยนุ้ยสามารถว่ายน้ำทำความเร็วได้เพียง 8 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเท่านั้น พวกมันตัวใหญ่เกินไปที่จะตกเป็นอาหาร แต่หากนักล่าตัวไหนอยากลองจะพบว่าผิวหนังของพะยูนนั้นหนาจนยากที่จะเคี้ยว ปลาฉลามกรีนแลนด์ว่ายน้ำช้ายิ่งกว่า ที่ความเร็ว 1.2 กิโลเมตรต่อชั่วโมงแต่โชคดี ที่พวกมันเป็นสัตว์กินซากทำให้ความเร็วเป็นเรื่องไม่จำเป็นนัก
อ่านเพิ่มเติม : ประชากร “ควอกก้า” กลับมาเพิ่มจำนวนอีกครั้ง, ราชาลมกรดโลกสีคราม
