สถานที่เดียวในโลกที่เล่นกับวาฬได้

ในฐานะที่เป็นช่างภาพสัตว์ป่าอาชีพ ผมพยายามที่จะสอดแนมสัตว์ที่ผมต้องการจะถ่ายภาพของผม ดังนั้นแล้วการถูกสังเกตได้จากบรรดาสัตว์ทั้งหลายจึงไม่ใช่เป้าหมายของผม

ผมถ่ายภาพวาฬมาแล้วเกือบ 20 ปี ปกติแล้วผมจะใช้เวลาหลายสัปดาห์นอกทะเล เพื่อเผชิญหน้ากับพวกมันสัก 2 – 3 ครั้ง อย่างไรก็ตามการทำงานร่วมกับวาฬสีเทาจากอ่าวบาฮา ในซาน อิกนาซิโอ ของเม็กซิโกเปลี่ยนวิธีการทำงานของผมไปเลย นี่เป็นครั้งแรกที่ผมต้องรอให้สัตว์มีปฏิสัมพันธ์ผ่านภาษากายกับผมก่อนจึงจะถ่ายภาพมันได้ และเมื่อมันมีปฏิสัมพันธ์กับคุณแล้ว คุณไม่มีทางเลือกนอกจากตอบรับ เช่น การลูบศีรษะ เกา หรือพ่นน้ำใส่มัน ซึ่งหากคุณไม่ทำล่ะก็ พวกมันจะอยู่ตรงนั้นไม่ถึงนาที มันจะมองมาที่คุณและคิดว่า “อะไรกัน คุณไม่อยากเล่นเหรอ?” จากนั้นพวกมันก็จะจากไป

การถ่ายภาพวาฬคือการแลกเปลี่ยน วาฬได้รับความสนใจจากมนุษย์อย่างที่มันต้องการ ในขณะที่ผมได้ภาพถ่าย ในซาน อิกนาซิโอมีหลายครั้งมากที่วาฬว่ายเข้าใกล้กล้องของผมมากเกินไปจนโฟกัสไม่ได้ ดังนั้นผมเลยต้องรอให้มันถอยออกไปก่อนที่จะกดชัตเตอร์อีกครั้ง

ในช่วงปี 1800 วาฬสีเทาได้รับฉายาว่าเป็น “ปลาปีศาจ” เพราะว่าเมื่อมันต่อสู้กับชาวประมงเพื่อปกป้องตัวเองและลูกของมัน พละกำลังอันมหาศาลของแม่วาฬทำลายเรือลำเล็กไปจำนวนมาก ตำนานความเกรี้ยวกราดของวาฬถูกเล่าขานกันต่อๆ มาผ่านชาวประมงท้องถิ่น