ญี่ปุ่นได้ปล่อยน้ำเสียจาก โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟุกุชิมะไดอิจิ ลงสู่มหาสมุทรแปซิฟิกแล้ววันนี้ (24 ส.ค.) น้ำเสียซึ่งใช้ในการหล่อเย็นเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์นี้ได้รับการบำบัดแล้ว แต่ยังมีปริมาณของไอโซโทปกัมมันตรังสีที่ชื่อว่า ทริเทียม (tritium) อยู่บ้าง
โดยญี่ปุ่นอ้างว่าน้ำเสียนี้ไม่เป็นอันตราย น้ำเสียที่ปล่อยลงสู่มหาสมุทรแปซิฟิกจะถูกเจือจางด้วยน้ำทะเลจนมีระดับของการปนเปื้อนของกัมมันตรังสีที่ต่ำกว่าน้ำที่ปล่อยจากโรงไฟฟ้านิวเคลียร์อื่นๆ ทั่วโลก
แต่ประเทศเพื่อนบ้านและบรรดาผู้เชี่ยวชาญต่างก็กังวลว่าน้ำเสียนี้อาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพของมนุษย์ในระยะยาว
คำสั่งเริ่มปล่อยน้ำเสียลงสู่มหาสมุทรมีกำหนดจะออกมาในสัปดาห์นี้ แต่นี่ไม่ใช่น้ำเสียแบบเดียวกันกับที่ไหลจากถนนในเมืองลงสู่ท่อระบายน้ำฝน แต่เป็นน้ำเสียจากนิวเคลียร์ที่ผ่านการบำบัดแล้ว ซึ่งใช้เพื่อหล่อเย็นเครื่องปฏิกรณ์ที่เสียหายของโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟุกุชิมะไดอิจิ ของญี่ปุ่น ซึ่งเสียหายจากเหตุแผ่นดินไหวเมื่อปี 2011
แม้ญี่ปุ่นอ้างว่าน้ำเสียที่ประกอบด้วยไอโซโทปกัมมันตรังสีที่เรียกว่าทริเทียม (tritium) และอาจมีร่องรอยกัมมันตรังสีอื่นๆ นั้นปลอดภัย แต่บรรดาประเทศเพื่อนบ้านและผู้เชี่ยวชาญคนอื่น ๆ บอกว่า มันจะก่อให้เกิดภัยคุกคามต่อสิ่งแวดล้อมที่คงอยู่ไปอีกหลายชั่วอายุคน และอาจส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศทั้งหมด จนถึงทวีปอเมริกาเหนือ
หลังจากเกิดแผ่นดินไหวขนาด 9.1 นอกชายฝั่งตะวันออกของเกาะหลักของญี่ปุ่นเมื่อวันที่ 11 มีนาคม 2011 คลื่นสึนามิสองลูกพัดเข้าใส่โรงไฟฟ้านิวเคลียร์ เมื่อเครื่องปฏิกรณ์สามเครื่องของโรงไฟฟ้าเสียหาย เจ้าหน้าที่จึงเริ่มสูบน้ำทะเลเข้าไปในเครื่องปฏิกรณ์เพื่อหล่อเย็นเชื้อเพลิงที่หลอมละลาย
กว่า 12 ปีต่อมา กระบวนการหล่อเย็นอย่างต่อเนื่องนี้ได้ผลิตน้ำปนเปื้อนกัมมันตรังสีมากกว่า 130 ตันต่อวัน
นับตั้งแต่เกิดแผ่นดินไหว มีน้ำเสียจากโรงไฟฟ้านิวเคลียร์กว่า 1.3 ล้านตัน ถูกรวบรวม บำบัด และเก็บไว้ในถังเก็บที่โรงไฟฟ้า รัฐบาลญี่ปุ่นกล่าวว่าพื้นที่เก็บน้ำเสียเหล่านี้กำลังจะเต็ม ทำให้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเริ่มปล่อยน้ำเสียลงสู่มหาสมุทรแปซิฟิก
อย่างไรก็ตาม ผู้เชี่ยวชาญหลายรายยังคงมีความกังวลเกี่ยวกับแผนของญี่ปุ่นในการปล่อยน้ำเสียลงสู่มหาสมุทรแปซิฟิก พวกเขากล่าวว่า น้ำเสียนี้อาจปนเปื้อนด้วยสารกัมมันตรังสีอื่นๆ ที่ไม่สามารถกำจัดได้ และอาจส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพของมนุษย์ในระยะยาว
แผนปล่อยน้ำเสียของญี่ปุ่นจะทำอย่าง “ค่อยเป็นค่อยไป” ในช่วงสามทศวรรษข้างหน้า แม้ว่าผู้เชี่ยวชาญบางคนบอกว่าอาจใช้เวลานานกว่านั้น เนื่องจากปริมาณที่ยังคงผลิตอยู่
ด้าน องค์การพลังงานปรมาณูระหว่างประเทศ (IAEA) ซึ่งเป็นหน่วยงานกำกับดูแลด้านนิวเคลียร์ของสหประชาชาติ กำลังประเมินความปลอดภัยของแผนนี้
แต่บรรดาประเทศเพื่อนบ้านของญี่ปุ่นวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นเสียงเดียวกันว่ามัน “อันตราย” โดยเจ้าหน้าที่ระดับสูงของจีนกล่าาวถึงการกระทำนี้ว่าเป็น “ความเสี่ยงต่อมวลมนุษยชาติ” และกล่าวหาว่าญี่ปุ่นใช้มหาสมุทรแปซิฟิกเป็น “ท่อระบายน้ำ”
ส่วน ผู้นำฝ่ายค้านของเกาหลีใต้ได้เยาะเย้ยคำกล่าวอ้างของผู้นำญี่ปุ่นที่ว่าน้ำนั้นปลอดภัยพอที่จะดื่มได้ว่า “ถ้ามันปลอดภัยพอที่จะดื่ม พวกเขา (ญี่ปุ่น) ก็ควรใช้มันเป็นน้ำดื่มของตัวเองไปเลย” อย่างไรก็ตาม รัฐบาลญี่ปุ่นยังคงยืนยันที่จะปล่อยน้ำเสียลงสู่มหาสมุทรแปซิฟิก
บรรดาผู้เชี่ยวชาญต่างก็เรียกร้องให้ญี่ปุ่นชะลอการปล่อยน้ำเสียลงสู่มหาสมุทรแปซิฟิก และเรียกร้องให้มีการศึกษาวิจัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับผลกระทบของน้ำเสียต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพของมนุษย์
โรเบิร์ต ริชมอนด์ ผู้อำนวยการห้องปฏิบัติการทางทะเลเควาโล แห่งมหาวิทยาลัยฮาวาย และที่ปรึกษาด้านวิทยาศาสตร์ของแผนกำจัดน้ำเสียของ Pacific Islands Forum กล่าวว่า “มันเป็นเหตุการณ์ข้ามพรมแดนและส่งต่อสู่คนรุ่นหลังๆ อะไรก็ตามที่ปล่อยลงสู่มหาสมุทรนอกฟุกุชิมะจะไม่คงอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง”
ริชมอนด์อ้างถึงการศึกษาที่พบว่าสารกัมมันตรังสีและเศษซากที่ถูกปล่อยออกมาจากเหตุการณ์แผ่นดินไหวเมื่อปี 2011 นั้นถูกตรวจพบอย่างรวดเร็ว ณ เกือบ 5,500 ไมล์ (8,850 กิโลเมตร) นอกชายฝั่งแคลิฟอร์เนีย องค์ประกอบกัมมันตรังสีที่วางแผนไว้ในการปล่อยน้ำเสียอาจแพร่กระจายไปทั่วมหาสมุทรอีกครั้ง
ริชมอนด์กล่าว “เรากำลังเผชิญกับปัญหาที่ร้ายแรงมาก เราจำเป็นต้องทำความเข้าใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับน้ำเสียนี้เมื่อมันถูกปล่อยลงสู่มหาสมุทรแปซิฟิก”
การปล่อยน้ำเสียจากโรงไฟฟ้าฟุกุชิมะไดอิจิยังเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันอย่างมาก และยังไม่มีข้อสรุปที่ชัดเจนว่าน้ำเสียนี้จะเป็นอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพของมนุษย์หรือไม่ คงต้องติดตามผลการศึกษาของ IAEA และการตัดสินใจของรัฐบาลญี่ปุ่นต่อไป
ขอบคุณภาพจาก Kanenori by pixabay.com
ที่มา https://www.nationalgeographic.com/premium/article/fukushima-japan-nuclear-wastewater-pacific-ocean
