เป็นเวลาหลายปีที่สตีเฟน วิลก์ส ช่างภาพฝันถึง “การบีบอัดส่วนที่ดีที่สุดของกลางวันและกลางคืนไว้ในภาพเดียว” เพื่อสร้างภาพเหล่านั้น ระยะของมุมมองภาพ ตั้งกล้องและอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ แล้วจัดมุมกล้องให้คงที่ หลังศึกาทิศทางของดวงอาทิตย์ ลักษณะของดวงจันทร์ สภาพอากาศ และอื่นๆ เขาก็เลือกเวลาที่จะเริ่มถ่าย ขณะนั้นในอุทยานแห่งชาติโยเซมิทีเป็นเวลาตีสาม จากนั้นเขาถ่ายภาพอย่างต่อเนื่องตลอดวันตลอดคืน ไม่ว่าจะในสภาวะใดก็ตามที่ธรรมชาติมอบให้

วิลก์สใช้เวลาหลายสัปดาห์คัดเลือกภาพถ่ายหลายพันภาพจากช็อตที่เขาคิดว่าเป็น “50 ช่วงเวลาที่ดีที่สุด” เขาตัดสินใจจาก “การโคจรของเวลา” ของภาพ ซึ่งวงจรกลางวันและกลางคืนในภาพจะเริ่มต้นขึ้น และเวลาจะเดินไปในทิศทางใด จากบนลงล่าง หรือจากซ้ายไปขวา จากนั้นใช้เทคโนโลยีสร้างภาพดิจิทัลทำให้บางส่วนของภาพหนึ่งซ้อนอยู่บนบางส่วนของภาพอื่นเป็นชั้นๆ

ภาพพานอรามาของโยเซมิทีเมื่อมองในแนวทแยงมุมจากมุมบนซ้าย เริ่มจากเวลาตีสามของวันหนึ่งไปจนถึงเกือบเช้าตรู่ของวันถัดมา