เยือน เกาะร้าง มหาสมบัติ ความล้ำค่าแห่ง "ชีวิตสันโดษ"

บน เกาะร้าง ไร้ผู้คนช่างภาพค้นพบความงามของการใช้ชีวิตอย่างสันโดษ

เกาะร็อตเทอเมอร์อูกในเนเธอร์แลนด์เป็น เกาะร้าง แดนธรรมชาติที่ไร้ผู้คนอาศัยอยู่ ได้รับการปกป้องอย่างเข้มงวด จากกฎหมายคุ้มครองธรรมชาติของสหภาพยุโรป

ระหว่างปี 2012 และ 2013 ผมเดินทางไปๆ กลับๆ ที่นั่นหลายครั้ง เพื่อทำงานที่ได้รับมอบหมายโดยใช้เวลารวมๆ กัน 50 วันและคืน นับเป็นโอกาสที่น่าทึ่ง เพราะปกติแล้วเกาะแห่งนี้ไม่เปิดรับ ผู้มาเยือน ช่วงอยู่ที่นั่น ส่วนใหญ่ผมใช้ชีวิตตามลำพัง งานของผมคือการถ่ายภาพเพื่อช่วยให้ผู้คนรู้จักสถานที่นี้ แต่พองานเสร็จไปประมาณสองในสาม ผมก็ได้บทเรียนหนึ่งที่มาในรูปของข้อความในขวดที่ถูกทะเลซัดขึ้นฝั่ง

เกาะร้าง, เนเธอร์แลนด์ — ผมถ่ายภาพเนินทรายภาพนี้ในวันฤดูใบร่วงอย่างที่คุ้นชินกันในเนเธอร์แลนด์ คือฝนตกหนักสลับแดดออกจากดวงอาทิตย์ ที่คล้อยต่ำ เมื่อตั้งใจดูดีๆ ผมก็ตระหนักว่า แต่ละนาทีที่ผ่านไปนั้นไม่เหมือนกันเลย

เกาะร็อตเทอเมอร์อูกในเนเธอร์แลนด์ตั้งอยู่ในพื้นที่ชุ่มน้ำวัดเดนซี ซึ่งน้ำขึ้นถึงและเชื่อมต่อกับทะเลเหนือ เกาะนี้เป็นจุด แวะพักสำคัญของนกอพยพหลายแสนตัว

ผมเติบโตขึ้นในแถบใกล้ชายฝั่งของเนเธอร์แลนด์ คุ้นเคยกับภูมิทัศน์ราบเรียบโล่งกว้างอย่างร็อตเทอร์อูก เป็นอย่างดี กระนั้น ผมพยายามหลีกเลี่ยงที่จะทึกทักหรือด่วนตัดสินเกาะแห่งนี้ ซึ่งตั้งอยู่บนเนินทรายที่ค่อยๆ เคลื่อนไป ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้โดยมีกระแสน้ำพัดพาไป ดังนั้น ผมจึงเดินเลียบริมเกาะทุกวัน ฝึกฝนตัวเองให้ฟังและเฝ้ามอง การเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ในภูมิทัศน์ที่แสนเรียบง่ายนี้

จุดหนึ่งที่ผมชอบไปสำรวจ คือแนวชายหาดที่มีอาคารเก่าหลังหนึ่งตั้งอยู่ สิ่งที่หลงเหลืออยู่มีเพียงผนังอิฐที่จมทราย อยู่ครึ่งหนึ่ง ท่ามกลางเปลือกหอยและขยะที่ทะเลซัดเข้ามาทับถมกัน วันหนึ่ง ผมสังเกตเห็นขวดใบหนึ่งอยู่ท่ามกลาง กองซากปรัก ต่างจากใบอื่นๆ ที่ผมพบก่อนหน้านี้ ขวดใบนี้มีฝาเกลียวปิดอยู่ ผมเปิดฝาออก ก็พบโน้ตที่เขียนด้วยลายมือ อยู่ข้างใน โน้ตเขียนเป็นภาษาอังกฤษว่า “หนูชื่อเมเกอ อายุ 11 ขวบค่ะ หนูมีเพื่อนดีๆ หลายคน แล้วคุณล่ะ”

เปลือกหอยถูกสายลมและกาลเวลาก่อตัวเป็นรูปแบบอันน่าตื่นตะลึง

ขณะผมเริ่มเขียนตอบ (เมเกอให้ชื่อโรงเรียนในเนเธอร์แลนด์เป็นที่อยู่สำหรับเขียนส่งไป) ผมพยายามอธิบายว่า การได้ใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวในบริเวณที่มีประชากรหนาแน่นของยุโรปเหนือนั้น ให้ความรู้สึกสมถะนอบน้อมถ่อมตนเพียงใด บนเกาะร็อตเทอเมอร์อูก คุณเห็นเพียงดิน น้ำ และทราย และได้ยินแต่เสียงลมหวีดหวิว เมเกอได้รับจดหมายของผมในที่สุด หลายปีต่อมาจนปัจจุบัน ผมยังคงติดต่อกับครอบครัวของเธอ ผู้คนมักคิดว่า การอยู่ตามลำพังเป็นเรื่องไม่ดี แต่สำหรับผม ผมสัมผัสได้ถึงอิสรภาพในทุกรูขุมขน

แคเทอรีน ซักเกอร์แมน สัมภาษณ์และเรียบเรียง

ติดตามสารคดี เกาะมหาสมบัติ ฉบับสมบูรณ์ได้ที่ นิตยสาร เนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก ฉบับภาษาไทย เดือนมกราคม 2567

สั่งซื้อนิตยสารได้ที่ https://www.naiin.com/product/detail/598788