ในวันที่สองของการปีน หลังจากตั้งค่ายค้างแรมชั่วคราวที่ฐานกำแพง สวีนีก็กลับขึ้นไปยังจุดเดิมที่เขาปีนได้เมื่อวานโดยมีคลาร์กผูกเชือกเข้ากับตัวเองอีกครั้ง ไม่ช้าเสียงสว่านก็ดังกระหึ่มท่ามกลางความมืดมิด สวีนีอยู่สูงจนเราเห็นเพียงแสงสลัวจากไฟฉายคาดศีรษะของเขา พอถึงเวลาบ่าย สองโมงในถ้ำอันมืดมิดชั่วนาตาปีนี้ หลังจากเจาะรูและปีนป่ายขึ้นไปร่วม 20 ชั่วโมง สวีนีก็หายตัวไปหลังกำแพง สองสามนาทีต่อมาเราก็ได้ยินเสียงดังว่า “โว้ววววววว!!”
คลาร์กไต่เชือกตามขึ้นไป แล้วตะโกนลงมาถามผม “ว่าไง นายจะขึ้นมารึเปล่า!” บนยอด “กำแพงเมืองเวียดนาม” เราเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์จริงๆ และพากันโห่ร้องด้วยความดีใจ คณะสำรวจที่เหลือเล่าให้เราฟังในภายหลังว่า พวกเขาได้ยินเสียงร้องโหวกเหวกของพวกเราไกลออกไปกว่าหนึ่งกิโลเมตรในถ้ำ การวัดจากยอดกำแพงในเวลาต่อมาเผยให้ทราบว่าระยะจากพื้นของพัสเชนเดลถึงเพดานถ้ำนั้นมีความสูงเกือบ 200 เมตร และตอนนี้ก็มีเพียงเราสามคนเท่านั้นที่กำลังสำรวจอยู่ ไม่เคยมีมนุษย์หน้าไหนย่างกรายมาถึงที่นี่มาก่อน เราโรยตัวลงทางด้านหลังของกำแพง และเริ่มไต่ขึ้นไปตามขั้นบันไดหินมุ่งหน้าสู่ทางออก
“มาดูอะไรนี่สิ!” คลาร์กร้องเรียกเสียงดังลั่นขณะคุกเข่าอยู่ข้างๆ สระน้ำที่แห้งผาก สวีนีกับผมตามเข้าไปสมทบ สิ่งที่เรืองรองอยู่ในสระด้วยแสงจากไฟฉายคาดศีรษะของเราคือไข่มุกถ้ำ (cave pearl) นั่นเอง
ไข่มุกถ้ำก่อตัวขึ้นเมื่อน้ำที่หยดลงมาจากเพดานกระทบกับพื้นหินปูน ทำให้เศษหินชิ้นเล็กๆกระเด็นขึ้นมา เศษหินเล็กกระจิริดนั้นจะกลิ้งกลอกไปมาในร่องหินทุกครั้งที่น้ำหยดลงมากระทบ หลายพันปีต่อมา ไข่มุกจากแร่แคลไซต์ที่มีรูปร่างเกือบกลมเกลี้ยงก็ก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างขึ้น
ไข่มุกถ้ำเป็นของหายาก และในถ้ำส่วนใหญ่มักมีขนาดไม่เกินลูกหิน แต่ไข่มุกถ้ำที่นี่มีขนาดเท่ากับลูกเบสบอล ใหญ่กว่าที่นักสำรวจถ้ำเคยเห็นมาทั้งหมด (ขนาดใหญ่โตผิดธรรมชาติของพวกมันอาจเกิดจากระยะทางยาวไกลที่หยดน้ำตกลงมาจากเพดาน)
“ข้าพเจ้าขอขนานนามทางเดินแห่งนี้ว่า เพิร์ลฮาร์เบอร์” คลาร์กประกาศก้องยี่สิบกว่านาทีต่อมา พวกเราก็ตะเกียกตะกายขึ้นมา
และออกจากถ้ำ ผืนป่ากำลังชุ่มฉ่ำจากสายฝนที่โปรยปรายลงมา เราบุกป่าฝ่าดงออกมาไกลจนเห็นเส้นขอบฟ้า และพบว่านี่ไม่ใช่ช่องแสงอีกช่องหนึ่ง แต่เราค้นพบสุดปลายถ้ำฮังซึนดึงเข้าแล้ว สวีนีกับคลาร์กถ่อมตัวเกินกว่าจะอวดอ้างว่าพวกเราเพิ่งเสร็จสิ้นภารกิจการสำรวจทางเดินในถ้ำที่น่าจะได้ชื่อว่าเป็นถ้ำใหญ่ที่สุดในโลกเป็นครั้งแรก
เรื่อง มาร์ก เจนกินส์
ภาพถ่าย คาร์สเทน ปีเตอร์
อ่านเพิ่มเติม
