ครั้งหนึ่งที่ เนปาล ความรัก ความศรัทธา

เรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวผมเอง ที่ได้มีโอกาสเดินทางไปประเทศเนปาล กาฐมานฑุ เพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัยเหตุการณ์แผ่นดินไหว เป็นครั้งที่ผมได้ไปเนปาล และเป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นความเสียหายของแผ่นดินบนโลกของเราใบนี้ มันน่าใจหาย น่าเสียดาย และหดหู่ เมื่อผมได้ไปเห็นเพื่อนร่วมโลกของผมต้องลำบาก ไม่มีที่อยู่ ขาดแคลนอาหาร

ภาพของประชาชนทีดิ้นรนเอาตัวรอด ผมยังจดจำได้จากภาพทีผมถ่าย ถึงแม้ว่าความหวาดกลัวจะเข้ามาสู่ผู้ประสบภัยทุกท่าน แต่คามรัก และความศรัทธา ในพระพุทธศาสนา หรือศาสนาอื่นๆในตัวพวกเข้าเต็มเปี่ยม ชายผู้หนึ่งวาดภาพดวงตาเปิดเนตรของพระพุทธเจ้า ตามแบบความศรัทธาของเขาลงบนพื้นที่เกิดเหตุ หวังว่าพระพุทธเจ้าจะทอดพระเนตรลงมาให้ความอบอุ่นแก่ผู้ประสบภัยที่ศรัทธา

เนปาล, ดวงตาพระพุทธเจ้า — ชายผู้หนึ่งวาดรูปดวงตา เปิดเนตร ของพระพุทธเจ้า ตามความศรัทธาของเค้า บนพื้นที่หลังเกิดเหตุแผ่นดินไหว

เนปาล, แผ่นดินไหวเนปาล — เด็กชาย2คนออกหาสิ่งที่จะมาช่วยประทังชีวิตได้ จากซากปรักหักพังที่แต่ก่อนเคยสมบูรณ์

ครอบครัวน้อยใหญ่ต้องอพยพจากบ้านของตัวเองที่เหลือเพียงซากปรักหักพัง เข้าไปสู่บ้านหลังใหม่เป็นเต้นท์เรียงรายอยู่กันอย่างอบอุ่น แม้จะไม่ได้มีสิ่งความอำนวยสะดวกอะไร แต่แค่มีที่พักกาย หลบฝน บังลม พวกเค้าก็พอใจแล้ว ณ ช่วงเวลานั้น เด็กๆเองก็คงจะตกใจไม่น้อย ที่พวกเขาได้เกิดมาดูโลกไม่เท่าไร ก็ต้องมาเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ แต่ครอบครัวของชาวเนปาล ก็สามารถมอบความรัก ความอบอุ่นให้กลับคืนมากับลูกหลานได้

ความเสียหายครั้งนี้ คงต้องใช้เวลาพอสมควรที่จะเรียกทุกอย่างกลับคืนมา ทั้งทรัพย์ และกำลังใจ แต่ที่เสียไปแล้วเอากลับคืนมาไม่ได้นั้นคือ ชีวิต ผมเจอยายหลานคู่หนึ่ง พร้อมๆกับแม่ชีชาวไทยในพื้นที่เกิดเหตุ แม่ชีเล่าให้ผมฟังว่าคุณยายเขาบอกว่า เขายังไม่กล้าบอกความจริงกับหลานสาวที่น่ารักของเขาคนนี้เลย ว่าแม่ของหนูน้อยนี้ได้เสียชีวิตไปแล้ว พร้อมกับเหตุการณ์แผ่นดินไหว เค้าหาเธอไม่เจอ จนมารู้อีกทีว่าเธอเสียชีวิตแล้ว เป็นความจริงที่มันพูดยากจริงๆนะครับ สำหรับคนบางคน

แผ่นดินไหวเนปาล, เต็นท์ — ครอบครัวใหญ่ อาศัยอยู่ในเต้นท์พวกเค้าต้องเผชิญความหวาดกลัว แต่ความอบอุ่นในครอบครัวยังมีให้กันเสมอ

แผ่นดินไหวเนปาล, เนปาล — ให้ชีวิต ด้วยน้ำเพียงไม่กี่อึก หลังเกิดเหตุฯพื้นที่ในเนปาลขาดแคลนน้ำ แต่ทุกคนพร้อมที่จะแบ่งปันกัน

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมประทับใจในการเดินทางมาครั้งนี้คือ ผู้ประสบภัยทุกคน มีความรัก ความศรัทธา มีน้ำใจให้กัน แม้ในยามวิกฤติเช่นนี้ พวกเค้าไม่ทิ้งกัน แบ่งปันน้ำที่มีอยู่น้อยนิด ได้กิน ดื่ม ใช้กันคนละอึก 2 อึก ถึงมีน้อยแต่ไม่มีความเห็นแก่ตัว แบ่งปันกันอย่างทั่วถึง ช่วยกันออกหาของที่เพื่อนตามหาในซากปรักหักพังจนเจอ และพระภิกษุสงฆ์ ก็ออกเดินทางมาโปรดเพื่อนำสวดมนต์เป็นขวัญและกำลังใจให้แก่ผู้ประสบภัย ได้ตื่นรู้ และเข้าใจในสิ่งที่เป็น พัฒนาจิตใจตนไม่ให้ท้อแท้ และยิ้มสู้กับวันใหม่ เพื่อชีวิตใหม่ในวันข้างหน้า ด้วยรักและศรัทธาที่ยังคงมีอยู่อย่างเปี่ยมล้น

และผมก็เชื่อว่าอีกไม่นาน ประเทศเพื่อนบ้านของเรา (เนปาล) จะกลับมาเหมือนเดิม ด้วยรัก และศรัทธาของพวกเขา และของพวกเราเพื่อนร่วมโลก…