เจสสิก้า นาบงโก หญิงสาวผู้เดินทางไปยังประเทศต่าง ๆ ทั้งหมด 195 ประเทศทั่วโลก โดยเธอเป็นผู้หญิงผิวสีคนแรกที่ได้บันทึกความสำเร็จของการเดินทาง ทุกประเทศ นี้เอาไว้

ทั้งหมดเริ่มต้นที่บาหลี ในช่วงวันหยุด 2 สัปดาห์ของปี 2017 เจสสิก้า นาบงโก ที่กำลังรู้สึกไร้จุดหมายหลังการเปลี่ยนอาชีพจากคนทำงานนั่งโต๊ะสู่การเป็นผู้ประกอบการธุรกิจของตนเอง ตอนนั้นเธอได้อ่านบทความเกี่ยวกับนักเดินทางชื่อ แคสซี่ เดอ เปคอล ผู้สร้างสถิติโลกระดับกินเนสส์ เวิลด์ เรคคอร์ด จากการไปเยือนทุกประเทศทั่วโลกภายในระยะเวลาที่รวดเร็วที่สุด

นาบงโกตระหนักถึงการมีอยู่ของผู้คนที่ปรารถนาจะย่างก้าวเข้าไปในทุก ๆ ประเทศเช่นเดียวกับเธอ และนั่นบันดาลใจให้เธออยากเป็นผู้หญิงผิวสีคนแรกที่ทำสำเร็จ

นาบงโกเคยไปมาแล้ว 59 ประเทศ เธอเริ่มเดินทางตั้งแต่อายุ 4 ขวบ โดยการติดสอยห้อยตามพ่อแม่ชาวยูกันดาของเธอในการเดินทางท่องเที่ยวแบบครอบครัวจากบ้านของพวกเขาในดีทรอยต์ รัฐมิชิแกน โดยที่พ่อแม่ของเธอไม่รู้ตัวเลยว่าพวกเขากำลังปลูกฝังการเสพติดการเดินทางให้แก่ลูกสาวของพวกเขาอยู่

วันที่ 6 ตุลาคม ปี 2019 วันเกิดของพ่อผู้ล่วงลับนาบงโก ลุล่วงภารกิจในการเยือน 195 ประเทศทั่วโลก ทันทีที่เธอก้าวเท้าลงสู่ประเทศเซเชลส์ (193 ประเทศเป็นสมาชิกขององค์การสหประชาชาติ รวมกับอีกสองรัฐที่ไม่ได้เป็นสมาชิก คือ นครรัฐวาติกันและปาเลสไตน์) ระหว่างการเดินทาง เธอกลายเป็นนักเขียน ช่างภาพ และผู้สนับสนุนต่อการท่องเที่ยวอย่างครอบคลุมและมีจริยธรรม นอกจากนี้เธอยังเผยแพร่การเดินทางของเธอลงในบล็อกชื่อ Catch Me If You Can บนอินสตราแกรม

ตอนนี้ นาบงโกกำลังร่วมทำหนังสือกับ National Geographic เกี่ยวกับประสบการณ์ การเดินทางไปทั่วโลก เน้นจุดสำคัญไปยัง 100 ประเทศที่เธอชอบที่สุด โดยหนังสือจะถูกตีพิมพ์ขึ้นในปี 2022

National Geographic ชวนคุณอ่านบทสนทนากับนาบงโก ถึงการเผชิญหน้าที่น่าประหลาดใจ ไปจนถึงวิธีขจัดความกลัว และเคล็ดลับที่ทำให้การเดินทางนั้นเต็มไปด้วยคุณค่าและความน่าอัศจรรย์ใจ

อะไรเป็นแรงบันดาลใจในการออกเดินทางของคุณ

ความอยากรู้อยากเห็น คือสิ่งที่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันเสมอมา ฉันมีความปรารถนาอย่างยิ่งที่จะเห็นความแตกต่างในความคล้ายคลึงกันของผู้คนแต่ละที่ทั่วโลก พวกเขาใช้ชีวิตกันอย่างไร แม้แต่ที่บ้านเกิดอย่างสหรัฐอเมริกา ฉันให้ความเชื่อใจแก่คนแปลกหน้าอย่างมาก และฉันเชื่อว่าคุณก็สามารถเดินทางคนเดียวได้ในทุก ๆ ที่

ใครคือคนที่น่าสนใจที่สุดที่ คุณเคยได้พบเจอ

ซากิ ไกด์ของฉันที่ประเทศแอลจีเรีย ขณะนั้นเป็นช่วง ใกล้สิ้นสุดการเดินทาง มีการประท้วงต่อต้านรัฐบาลเกิดขึ้นที่นั่น ส่งผลให้การเดินทางถูกระงับ พวกเราจึงนั่งพูดคุยกันอยู่ในคาเฟ่ และฉันไม่มีวันลืมสิ่งที่เขาพูด “ผมมีชีวิตอยู่แค่เพียงเพื่อเป็นประโยชน์ต่อคนที่มีชีวิตอยู่ ในประเทศนี้ คุณไม่สามารถมีความทะเยอทะยานหรือความฝันใด ๆ ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณเป็นลูกคนโต” ความจริงที่น่าเศร้านี้ ทำให้ฉันพูดไม่ออก เพียงเพราะสถานที่ที่เขาเกิดมา ทำให้โอกาสของเขาถูกจำกัดในจุดที่เขาไม่สามารถแม้แต่จะคิดถึงเรื่องความสำเร็จ

เกี่ยวกับการเดินทาง คุณมีบุคคลตัวอย่างในดวงใจหรือไม่

บาร์บาร่า ฮิลลารี เธอคือผู้หญิงผิวสีคนแรกที่ได้ไปเยือนขั้วโลกเหนือและขั้วโลกใต้ และเธอทำมันได้ตอนอายุ 75 ปีและ 79 ปีด้วย

อีกคนคือ คอรี่ ลี เขาไปเยือน 37 ประเทศ โดยนั่งอยู่บนรถเข็นคนพิการ ฉันอาจไม่สามารถรู้สึกเกี่ยวโยงอะไรกับเขาได้ เพราะฉันไม่ได้เผชิญกับความท้าทายเหล่านั้น แต่ฉันชอบที่เขาไม่ปล่อยให้การนั่งรถเข็นมาหยุดยั้งเขาจากการสำรวจโลก

นอกจากนี้ฉันยังติดตาม Traveling Black Widow บนอินสตราแกรม เธอแต่งงานมา 31 ปี และหลังจากที่คู่สมรสของเธอเสียชีวิต เธอก็เริ่มออกเดินทางสำรวจโลก ฉันรักเธอ

เมื่อพูดถึงความหลากหลาย คนส่วนใหญ่มักคิดถึงความหลากหลายทางเชื้อชาติ แต่มันยังเกี่ยวกับเรื่องของความสามารถ อายุ และกรุ๊ปเลือดด้วยเช่นกัน ความแตกต่างทางความหลากหลายนั้นมีมากมาย และทุกคนควรจะได้เห็นมัน ฉันชอบดูว่าผู้คนเหล่านั้นใช้ชีวิตอย่างไรในความไร้ขอบเขต

ก่อนเริ่มต้นอาชีพในฐานะนักเดินทาง คุณได้เรียนเรื่องของการพัฒนาระหว่างประเทศร่วมกับองค์การสหประชาชาติ สิ่งนี้ช่วยเตรียมความพร้อมให้คุณอย่างไรบ้าง

การได้ศึกษาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์การเมืองและเศรษฐกิจที่มหาวิทยาลัยเศรษฐศาสตร์และรัฐศาสตร์แห่งลอนดอน ทำให้ฉันเปิดใจมากยิ่งขึ้น อีกทั้งยังสอนฉันเกี่ยวกับโลกใบนี้ และกับองค์การสหประชาชาติ แน่นอนว่าเป็นประสบการณ์ที่น่าทึ่ง การศึกษานี้ทำให้ฉันเข้าใจถึงพลวัตของแนวคิดแบบหลังอาณานิคม และการใช้อำนาจของประเทศต่าง ๆ

ตัวอย่างง่าย ๆ ว่าเรานำสิ่งนี้ไปใช้กับการเดินทางได้อย่างไร วิธีที่ง่ายที่สุดในการเดินทางไปยังอดีตอาณานิคมของฝรั่งเศส โดยเฉพาะในแอฟริกาจะเป็นการบินผ่านปารีส สายการบินของฝรั่งเศสจะมีเอกสิทธิ์ในการผูกขาด เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างเหล่าอาณานิคมในอดีตและเส้นทางการบินนั่นเอง

สถานที่สุดโต่งที่สุดที่คุณเคยไปเยือนคือที่ไหน

เรามาพูดถึงเซาท์ซูดานกันดีกว่า สถานทูตสหรัฐฯ กีดกันอย่างมากที่จะไม่ให้พลเมืองของสหรัฐฯ เดินทางไปยังที่นั่น โดยฉันได้รับคำแนะนำจากนักการทูตว่า มันอันตรายเกินไป แน่นอนว่าเรื่องเลวร้ายได้เกิดขึ้น แต่ฉันพูดเสมอว่าไม่มีประเทศไหนบนโลกใบนี้ที่ปลอดภัยโดยสมบูรณ์ คุณค้นหาสิ่งที่คุณกำลังมองหา สิ่งที่ฉันกำลังมองหาคือ ความเป็นมนุษย์ ฉันกำลังมองหาความรัก ดังนั้นถึงอย่างไรก็ตามฉันจึงไปอยู่ดี

ฉันใช้เวลาอยู่ที่นั่นกับผู้หญิงชาวเซาท์ซูดานที่มีชื่อว่า เนียนคูเออร์ ฉันไปยังสถานที่ชุมนุมของปศุสัตว์ โคและวัวเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งของวัฒนธรรมดินคา ฉันใช้เวลาไปกับการพูดคุยกับคนเฒ่าคนแก่และเด็ก ในท้ายที่สุดฉันก็ได้พบว่าราคาสินสอดของฉันอย่างมากที่สุดนั้นเท่ากับโค 30 ตัว เพราะด้วยความสูง 5 ฟุต 7 นิ้ว เมื่ออยู่ที่นั่นฉันถือว่าตัวเตี้ย

อีกสถานที่คือที่ตลาดของเซาท์ซูดาน ที่นั่นมีชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงกลาง หน้าของเขาเหี่ยวย่นมาก และฉันก็พบว่า ฉันกำลังจ้องมองเขาอยู่ ตอนนั้นฉันคิดว่าเขาคือขอทาน แต่ความจริงแล้ว เขาเป็นเพียงแค่คนแก่ที่ไม่ชอบการอยู่บ้านเพียงลำพัง เพราะลูก ๆ ของเขาโตเป็นผู้ใหญ่และออกจากบ้านกันไป ดังนั้นในทุก ๆ วันเขาจึงมานั่งอยู่ที่ตลาดเพื่อมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คน ฉันขอถ่ายรูปเขา เขาบอกให้ฉันรอ เพราะเขาอยากที่จะใส่แว่นก่อน ตอนนี้ฉันจึงมีรูปถ่ายบุคคลสองรูปนี้ อันแรกคือ รูปในแบบที่เขาต้องการจะให้เรารับรู้ อีกอันหนึ่งคือ รูปที่รับรู้เขาผ่านสายตาของฉัน

ทั้งสองครั้งเป็นประสบการณ์ที่สวยงามและเรียบง่าย ฉันไม่เคยรู้สึกกลัว มันเป็นเครื่องเตือนใจว่าคุณควรจะฟังหูไว้หูกับทุกสิ่งที่คุณได้ยินมา

อุปกรณ์เดินทางอะไรที่คุณขาดไม่ได้

ฉันชอบกล้องดิจิตอลแบบ Mirrorless เพราะพวกมันมีน้ำหนักเบา ไม่ว่าจะเป็นของโซนี่หรือแคนนอน ฉันคิดว่าเลนส์ 24-70 มม. เป็นเลนส์ที่สมบูรณ์แบบในแง่ของการถ่ายรูปมุมกว้าง ตั้งแต่ภาพทิวทัศน์ไปจนถึงภาพบุคคลอันสวยงาม และทำให้สามารถไปไหนมาไหนได้ด้วยเลนส์เพียงอันเดียว แน่นอนว่าคุณสามารถเอาเลนส์ไปได้มากกว่า 1 อัน แต่ถ้าคุณเดินทางด้วยระเวลาที่ยาวนาน คุณควรที่ใช้เลนส์ 24-70 มม. นอกจากนี้ในการเดินทาง ฉันยังมีโดรน DJI Mavic Air ซึ่งมีน้ำหนักเบา และไม่เป็นที่สะดุดตามากนักเมื่อต้องใช้มัน

คุณเคยประสบกับความล้มเหลวหรือไม่

ฉันไม่เชื่อในความล้มเหลว และฉันไม่มีทักษะที่เรียกว่าความอับอาย ความอับอายไม่ใช่ลักษณะตามธรรมชาติของมนุษย์ ในมุมมองของฉัน มันมาจากการขัดเกลาทางสังคม ถ้าฉันล้มลงกลางสถานีแกรนด์เซ็นทรัล ฉันคงจะหัวเราะตัวเอง ฉันเชื่ออย่างแท้จริงว่า ทุกความล้มเหลวในชีวิตคือโอกาสในการเรียนรู้

คุณเก็บสะสมอะไรบ้างระหว่างการเดินทาง

เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ในเปรูฉันได้ปิสโก ฉันซื้อไวน์ในจอร์เจียร์และนิวซีแลนด์ นอกจากนี้ยังมีวารากิที่เป็นเหมือนจินประเภทหนึ่งในยูกันดา และจินอีกมากมายในเอริเทรีย จากนั้นก็รัมในบาร์เบโดส และแน่นอนว่าต้องมีราเคียของไซบีเรีย

 หากคุณสามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งหนึ่งในโลกของการเดินทางได้ สิ่งที่คุณจะเปลี่ยนคืออะไร

พลาสติกใช้แล้วทิ้ง ฉันหวังให้มันไม่มีอยู่จริง ในการเดินทาง ฉันได้เห็นถึงผลกระทบของมัน ครั้งหนึ่งฉันไปดำน้ำที่นาอูรู หนึ่งในประเทศที่คนไปเยือนน้อยที่สุด และมันมีขยะมากมายภายในน้ำ มันทำฉันใจสลาย ฉันเห็นมันทุกหนแห่งตลอดเวลา เป็นเรื่องโชคร้ายที่โดยส่วนใหญ่นั้นอยู่ในประเทศกำลังพัฒนา บริษัทมากมายนำเข้าพลาสติกเหล่านี้ แต่ไม่ได้บอกใครเลยถึงวิธีการกำจัดมัน ชุมชนเหล่านี้คุ้นชินกับขยะอินทรีย์เหมือนเปลือกกล้วยที่ถูกโยนทิ้ง พวกเขาไม่มีระบบกำจัดของเสียที่จะจัดการกับมัน

(ชมวิดีโอ เราจะกำลังพลาสติกประเภทใช้ครั้งเดียวในการเดินทางท่องเที่ยวของเราได้อย่างไร ได้ที่นี่)

คำแนะนำที่ดีที่สุดที่คุณได้รับคืออะไร

แม่ของฉันมักพูดเสมอว่า “จงถ่อมตัวเข้าไว้” ฉันรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมากเพราะเมื่อคุณเดินทาง หนังสือเดินทางของคุณ ฐานะทางสังคมของคุณ และอีกหลายสิ่งหลายอย่าง ทำให้คุณสามารถไปยังสถานที่ต่าง ๆ ด้วยความถือตนเป็นสำคัญ

แต่ในขณะเดียวกัน หากคุณถ่อมตัวและรู้ว่าทุกคนนั้นเท่าเทียมกัน มันจะช่วยให้คุณเชื่อมโยงกับผู้คนทุกประเภทได้อย่างน่าเหลือเชื่อ ไม่ว่าจะเป็นชายที่กำลังนั่งอยู่บนพื้นใจกลางตลาด หรือจะเป็นผู้จัดการทั่วไปของโรงแรมโฟร์ซีซั่น มันก็แค่การได้เห็นผู้คนในแบบที่พวกเขาเป็น หรือก็คือความเป็นมนุษย์ ความอ่อนน้อมถ่อมตนจึงเป็นสิ่งสำคัญอย่างมาก

คุณมีคำแนะนำสำหรับคนที่กำลังคิดจะออกไปผจญภัยในลักษณะเดียวกันนี้หรือไม่

จงเดินทางด้วยความอ่อนโยน จงเดินทางด้วยพลังงานเชิงบวกและไร้ซึ่งความกลัว ฉันคิดว่าสิ่งที่ฉุดรั้งผู้คนเอาไว้คือความกลัวต่อสิ่งที่ไม่รู้ สิ่งที่ฉันได้เรียนรู้ตลอดการเดินทางคือ ผู้คนส่วนใหญ่เป็นคนดี เพราะฉะนั้นแล้ว มันจึงไม่มีเหตุผลเลยที่จะต้องกลัวคนแปลกหน้า ผู้คนส่วนใหญ่ต้องการที่จะช่วยคุณอย่างแท้จริง หลายครั้งที่ผู้คนเหล่านั้นมีความสุขมากเพียงแค่เพราะคุณอยู่ในประเทศของพวกเขา

โรคระบาดทำให้คุณมีความคิดที่แตกต่างเกี่ยวกับการท่องเที่ยวหรือไม่

ฉันคิดว่า ฉันใส่ใจสิ่งแวดล้อมมากขึ้นอย่างแน่นอน ฉันมักใช้ขวดน้ำที่ใช้ซ้ำได้แทนขวดพลาสติกเล็ก ๆ เหล่านั้นอยู่เสมอ ถึงแม้ฉันจะพบว่ามันน่ารำคาญอยู่บ้าง แต่มันก็เป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ฉันสามารถทำได้ บนเครื่องบินฉันก็ใช้ถ้วยที่สามารถใช้ซ้ำได้เพื่อที่จะได้ไม่ต้องใช้ถ้วยพลาสติก

อีกอย่างหนึ่งคือ โรคระบาดทำให้ทุกอย่างในโลกเคลื่อนช้าลง ฉันต้องการใช้เวลาอยู่ในสถานที่ต่าง ๆ มากกว่าที่จะต้องกลับบ้านเสมอ แล้วทำไมฉันต้องรีบกลับบ้านในเมื่อปัจจุบันเรามี Wi-Fi ที่ทำให้คุณสามารถทำงานจากที่ไหนก็ได้บนโลก ฉันคิดว่าพวกเรากำลังจะได้เห็นเทรนด์นี้กลายเป็นรูปแบบปกติของการทำงานของคนส่วนใหญ่ในโลก

มีอะไรอีกบ้างที่ผู้คนสามารถทำได้เพื่อการเดินทางที่ยั่งยืนมากขึ้น

พลาสติกแบบใช้แล้วทิ้งเป็นหนึ่งในสิ่งใหญ่หลวงที่กำลังทำร้ายโลกในขณะนี้ ฉันจึงให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก แต่ฉันคิดว่าสิ่งสำคัญอีกอย่างคือการดูว่าคุณสูญเสียไปโดยเปล่าประโยชน์มากน้อยแค่ไหน หากคุณอยู่ในร้านอาหารและคุณไม่มีความอยากอาหารมากนัก ให้สั่งเพียงแค่ครึ่งเดียว มันเกี่ยวกับการเป็นนักเดินทางที่ไตร่ตรองอย่างรอบคอบ ใช้เวลาเพียงแค่ไม่กี่นาทีเพื่อคิดว่า ฉันจะลดผลกระทบต่อสถานที่ที่ฉันอยู่และโลกใบนี้ได้อย่างไร

คุณได้ขับรถท่องเที่ยวในสหรัฐฯ ในฤดูร้อนที่ผ่านมา คุณได้เรียนรู้อะไรเกี่ยวกับประเทศบ้านเกิดของคุณบ้าง

ฉันไปมา 25 รัฐ ในปี 2020 ก่อนที่ฉันจะออกจากมิชิแกน ฉันเข้ารับการตรวจโควิด-19 จากนั้นจึงขับรถไปนิวยอร์ค และเริ่มต้นด้วยนิวอิงค์แลนด์ จากนั้นก็ต่อด้วยเดลาแวร์, แมริแลนด์ นอกจากนี้ฉันยังขับรถเที่ยวรอบ ๆ ยูทาห์และอีกมากมายในทางใต้

ชาวอเมริกันอาศัยอยู่ในประเทศที่ใหญ่ที่สุดและมีความหลากหลายมากที่สุดแห่งหนึ่งในโลก แต่หลายคนกลับไม่เคยไปอุทยานแห่งชาติในรัฐของตนหรือรัฐใกล้เคียงด้วยซ้ำ

นอกจากนี้ยังเต็มไปด้วยวัฒนธรรมย่อยอย่างเช่น คนตกกุ้งก้ามกรามในรัฐเมน ฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรม กีชีร์/กัลลาห์ ในเซาท์แคโรไลนา ฉันเดินทางไปโอคลาโฮมาและเรียนรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของคาวบอยผิวสี พวกเราควรหันมาสำรวจประเทศของตนเอง ไม่ว่าที่นั่นจะเป็นสหรัฐฯ เคนย่า หรือแคนาดา

สถานที่ใดบ้างในโลกที่คุณยังคงอยากไปเยือน

สามเหลี่ยมปากแม่น้ำโอคาวังโก ในบอตสวานา ฉันเคยเดินทางไกลเกือบจะทั้งหมดในประเทศแอฟริกา แต่ผู้คนต่างบอกว่าที่นั่นเป็นหนึ่งในที่ที่ดีที่สุด นอกจากนี้ยังมีการเดินป่าดงดิบตามหากอริลลาในยูกันดา และชายหาดอันสวยงามบริสุทธิ์ของมาดากัสการ์ ฉันคิดว่าฉันจะทำทั้ง 3 อย่างในปีนี้ Bucket List หรือสิ่งที่ต้องทำก่อนตายของฉันนั้นเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ

เรื่อง BROOKE SABIN และ NORA WALLAYA

แปลโดย พัทธนันท์ สวนมะลิ

โครงการสหกิจศึกษากองบรรณาธิการเนชั่นแนล จีโอกราฟฟิก ฉบับภาษาไทย

อ่านเพิ่มเติม การเดินทาง และท่องเที่ยว เป็นสิ่งจำเป็น